Een zin die ik al een paar keer heb gedeeld. En niet eens vanwege het heerlijke weer, de prachtige vergezichten en de mooie plekken waar we terechtkomen. Nee, vooral om de geweldige inzichten die deze reis mij (en Nicole) brengt. Het ene puzzelstukje na het andere valt op zijn plaats. In alle aspecten van mijn leven. Ongelooflijk. En daarmee ook bijna onbeschrijflijk.
De afgelopen weken is het daarom stil geweest op de lijn. Niet omdat er niets gebeurde, maar juist omdat er zóveel gebeurde dat ik het zelf bijna niet kon bijbenen. En ik weet inmiddels dat ik dan tijd en ruimte nodig heb om er woorden aan te kunnen geven om toch iets te kunnen delen.
Delen
“Een prachtig thema voor mij,” zegt zij sarcastisch… Want het lekker zelf doen, dat was mijn motto. Jarenlang. En dan ben je ineens op reis met zo’n krachtige vrouw als Nicole, die hulp vragen als tweede natuur heeft. Confronterend! En leerzaam ;-). Want dat er hulp gevraagd kan worden op zo veel verschillende manieren, dat is me inmiddels wel duidelijk. En: het is vet handig! Fascinerend om te ontdekken hoeveel mijn innerlijke leiding mij te vertellen heeft. Wow. Daar wilde ik al dolgraag meer over leren en dat lukt! Meer dan.
Loslaten
Een ander thema tijdens deze reis. Ruimte maken voor nieuw. Dingen een plek geven. Bepaalde zaken loslaten: oude patronen. Oude gewoontes. Mijn relatie. Mijn oude huid. Om herboren te kunnen worden in een nieuw jasje, met daarin nog wel dezelfde kern. Want juist die verandert niet. Sterker nog, het loslaten brengt me dichter bij mezelf. Alsof ik laagjes mag wegdoen die me niet meer dienen. Die de kern van de zaak verhullen. En dat is zonde! Al zeg ik het zelf ;-). Of dat vanzelf gaat? Nope, dat niet! Het gaat gepaard met de nodige tranen, pittige gesprekken, heftige confrontaties, mooie inzichten, frustratie omdat sommige thema’s zich maar bleven aandienen, verbazing en gelukkig ook met bevrijdende lachsalvo’s ( je moet wel om jezelf kunnen blijven liggen in dit soort processen ;-)).
Werelds
En zo is het dat er steeds meer helderheid ontstaat. Nog steeds met de wens om internationaler te wonen en te werken. Iets wat ik al volop aan het leven ben tijdens deze reis. Een reis waarin we onszelf elke dag (en vaak meerdere malen per dag) de vraag stellen: ‘Waar heb ik zin in?’ Om daar dan vervolgens naar te handelen. Wat geeft dat een ruimte! En een rust. En vooral alle kans om nieuwe ideeën, inspiratie en inzichten tot mij te laten komen. Want ja, daar is nu weer ruimte voor. Heerlijk!
Dromen
Als ik mag dromen? Dan is de internationale wens er nog steeds. ‘In de wereld zijn’ gaat over het grotere perspectief kunnen zien en daaraan mijn steen(tje) bijdragen. Hoe? Volgens mij door mijn eigen waarheid (mijn visie/mening) te delen. Op welk gebied? Volgens mij maakt dat (nog) niet uit. Vast iets met systemen, de psyche van de mens en macht versus onmacht.
Mijn droom om ooit een keer een presentatie te geven aan de VN staat als een stip aan de prachtige horizon. Ik geniet van de weg er naar toe en datgene wat aan verrijkende ervaringen, ontmoetingen en inzichten op mijn pad komt! En of die presentatie er ooit komt? Misschien niet, maar het geeft me nu wel vleugels om vooruit te gaan. En ik voel aan alles dat het waanzinnig is! Want dat is het nu al, elke dag!
Veel liefs uit Granada,
Sandra
Soulful documentaries 